Arnarfell er um tveggja kílómetra langur móbergshryggur við norðaustanvert Þingvallavatn. Arnarfell rís u.þ.b. 130 metra upp úr umhverfi sínu og er hæsti punktur þess 232 metrar yfir sjávarmáli.
Arnarfell var áður í eigu Þingvallakirkju. Þar var bær sem nefndist eftir fellinu sjálfu og var á síðari tímum hjáleiga prestsetursins á Þingvöllum. Arnarfellsbærinn varð að sjálfstæðri jörð í stuttan tíma á 20. öld en fór í eyði 1952. Arnarfell og nærumhverfi þess var innlimað í þjóðgarðinn á Þingvöllum 1998.
Örnefni á Arnarfelli og í nærumhverfi þess
Arnarfell er við norðaustanvert Þingvallavatn og snýr samhliða landreksstefnunni. Gjár eru við báða enda Arnarfells: Langatangagjár í suðri og Hrafnagjá í norðri. Misgengi er einnig í sjálfu fellinu og á köldum vetrardögum rís örlítil móða úr fjallsegginni, líkt og á til að gerast í öðrum gjám á svæðinu.
Nokkuð undirlendi er vestan Arnarfells og stóð Arnarfellsbærinn þar syðst, nálægt vatnsbakkanum. Örnefni á þeim slóðum verða ekki tilgreind frekar í þessari lýsingu en þar má helst nefna mosagróinn stapa – sem nefnist einfaldlega Stapi – og svonefnda Stapatjörn sunnan hans, þétt við miðjar vesturrætur Arnarfells.
Austan Arnarfells eru víðáttumiklar hraunbreiður. Heitir þar Mjóaneshraun næst fellinu en Karhraun fjær og ofar. Lítill angi Karhrauns hefur runnið þétt upp að norðurenda Arnarfells og nefnist Litla-Karhraun. Ofan á því liggur malarvegur fram að fellinu og þaðan eftir rótum þess suður að Arnarfellsbænum.
Norðurendi Arnarfells nefnist Arnarfellsendi og þaðan er uppgengt á fellið og eftir endilöngum fjallshryggnum. Þar er steypujárnsstaur sem notaður var við landreksmælingar á 7. áratug 20. aldar. Þar fyrir neðan, við vatnsbakkann, er lítill hvammur og gamlar seltættur sem kallast Fornasel og er sagt hafa tilheyrt Þingvallabæ. Ekkert er frekar vitað um sögu Fornasels.
Vestur af Arnarfellsenda skagar ríflega 20 metra hár klettatangi úr fellinu í Þingvallavatn og nefnist hann Einbúi. Austan hans er vík sem nefnist Búr og var góður veiðistaður. Þar austan við er ónefnt dalverpi með þykkum kjarrgróðri. Fyrir ofan Einbúa er lágur múli og á honum er klettur sem ber nafnið Arnarsetur. Þar var að sögn arnarhreiður í upphafi 20. aldar en það er nú löngu aflagt.
Gömul leið liggur frá Hallstíg á Hrafnagjá suður að Arnarfellsenda og þaðan fram eftir fellinu. Stærstur hluti leiðarinnar liggur nú aftur á móti undir malarveginum.
Forn grjótgarður umlykur Arnarfell í austri. Enn sést glöggt til garðsins frá malarveginum, skammt áður en vinkilbeygja er tekin við fellsræturnar. Ekkert er vitað um aldur garðsins eða hvaða tilgangi hann þjónaði.
Suðaustan í hlíðum Arnarfells er brött grasbrekka sem nefnist Lögmannsbrekka. Sunnan hennar er móbergsrani sem heitir Kirkjuklöpp og þar var sögð álfabyggð. Fyrir ofan Kirkjuklöpp eru skorningar sem heita Bekkir.
Suðurendi Arnarfells nefnist Fjallshorn og krækist malarvegurinn meðfram rótum þess. Nú er bílum lagt suðaustan við Fjallshorn og lokaspölurinn genginn. Eftir stutta göngu er komið að brattri brekku þar sem Langatangagjár hverfa inn í Arnarfell. Þar liggur vegurinn um svonefnt Klif niður í litla vík. Þar er gróið dalverpi sem nefnist Sláttulág.
Vestan við Sláttulág er ónefndur múli og liggur vegurinn meðfram honum. Bratt klettabelti er fyrir neðan veginn. Vestan undir múlanum var sumarhús sem hét Arnarnes og skammt vestar var gamli Arnarfellsbærinn, undir ónefndum hól.